Sanık             : M.E

             O L A Y          : Trabzon 2. Sınıf Askeri Ceza ve Tutukevi Müdürlüğü emrinde görevli sanık P. Er M.E’ın, gardiyan olarak görev yaptığı 17.11.2004-27.12.2004 tarihleri arasında, cezaevindeki tutuklu ve hükümlülerin kantin ihtiyaçlarını karşılamakla da görevlendirildiği ve bu göreve ilişkin olarak kendisine tebliğ edilen emir ve talimatlarla tutukluların yat saatinden sonra isteklerinin karşılanmayacağının, kışla içersine alkollü içki sokulmayacağının ve kışla içinde alkollü içecek bulundurmayacağının emredildiği, ancak sanığın bu süre içersinde tutuklu ve hükümlülere üç kez pet şişe içinde alkollü içecek getirdiği, böylece, müteselsilen emre itaatsizlikte ısrar suçunu işlediği ileri sürülerek, eylemine uyan Askeri Ceza Kanunu’nun 87/1. maddesi ile 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 80. maddesi uyarınca cezalandırılması istemiyle 48. İç Güvenlik Tugay Komutanlığı Askeri Savcılığı’nın 7.4.2005 gün ve E: 2005/680, K: 2005/187 sayılı iddianamesiyle kamu davası açılmıştır. 

48. MOTORLU PİYADE TUGAYI KOMUTANLIĞI ASKERİ MAHKEMESİ: 10.10.2007 gün ve  E:2007/96, K:2007/323 sayı ile, sanığa yüklenen eylemin, 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 307/a maddesinde belirtilen “ceza infaz kurumuna ve tutukevine yasak eşya sokmak” suçunu oluşturduğu, bu suçun da askeri suç olmadığı, askeri suça bağlı bulunmadığı ve askeri mahkemede yargılanmayı gerektiren ilginin kesildiği nedenleriyle, yargılama görevinin adli yargı yerine ait olduğu gerekçesiyle görevsizlik kararı vermiş, temyiz edilmeyen karar kesinleşerek, dava dosyası, Trabzon 2. Sulh Ceza Mahkemesi’ne gönderilmiştir. 

TRABZON 2. SULH CEZA MAHKEMESİ: 31.1.2008  gün ve E:2008/54, K:2008/38 sayı ile, sanığa yüklenen eylemin “emre itaatsizlikte ısrar” suçunu oluşturduğu, asker kişinin askeri suçu ile ilgili olarak yargılamasının askeri yargı yerine ait olduğu gerekçesiyle, karara karşı Asliye Ceza Mahkemesi’ne itiraz edebileceği belirtilerek görevsizlik kararı vermiş, dava dosyası, Trabzon Cumhuriyet Başsavcılığı’nca, Mahkememize gönderilmiştir. 

İNCELEME VE GEREKÇE: Uyuşmazlık Mahkemesi Ceza Bölümünün, Ahmet AKYALÇIN’ın Başkanlığında, Üyeler; Rıdvan ALTUN, Sezai AKBULUT, Ramazan ÖZKEPİR, Hasan DENGİZ, Bilgin AK, İrfan YILMAZLAR’ın, katılımlarıyla yapılan 05.05.2008 günlü toplantısında, Raportör-Hâkim G. Fatma BÜYÜKEREN’in, başvurunun reddi yolundaki raporu ve dosyadaki belgeler okunduktan; ilgili Başsavcılarca görevlendirilen Yargıtay Cumhuriyet Savcısı Ayla SONGÖR ile Askeri Yargıtay Başsavcı Yardımcısı Hüseyin KORKUSUZ’un, başvurunun reddine ilişkin yazılı ve sözlü açıklamaları dinlendikten sonra GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:           

Dosyanın incelenmesinde, adli yargı yerince verilen görevsizlik kararında, karara karşı itiraz yolunun açık bulunduğunun  belirtildiği görülmektedir. 

            5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 34. maddesi 2. fıkrasında, “Kararlarda, başvurulabilecek kanun yolu, süresi, mercii ve şekilleri belirtilir” denilmiş, 223. maddesinin 10. fıkrasında, “Adli yargı dışındaki bir yargı merciine yönelik görevsizlik kararı kanun yolu bakımından hüküm sayılır” düzenlemesi yer almıştır. 

Uyuşmazlığın incelenebilmesi için, 2247 sayılı Uyuşmazlık Mahkemesinin Kuruluş Ve İşleyişi Hakkında Kanun'un 1 ve 14. maddeleri uyarınca, yargı yerlerince verilen kararların kesin veya kesinleşmiş olması gerekmektedir. Ceza Muhakemesi Kanunu hükümleri dışında ayrıca, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Genel Kurulu'nun 9.12.1931 gün ve E:1931/12, K:1931/48 sayılı kararında da belirtildiği gibi yargı yolunu değiştirmeye yönelik görevsizlik kararlarının temyize tabi oldukları kuşkusuzdur. Böylece, başvurabileceği kanun yolu, mercii ve şekli gösterilmeyen, itiraz yolunun açık olduğu bildirilen kararın kesinleşmesinden söz edilmesine olanak yoktur. Bu nedenle, sanığa yukarıda açıklanan haklarını belirtir nitelikte tebligat yapılarak temyiz süresinin beklenmesi, dava dosyası kesinleştikten sonra dosyanın Mahkememize gönderilmesi gerekmektedir. 

Açıklanan nedenlerle, Trabzon 2. Sulh Ceza Mahkemesi'nce verilen görevsizlik kararının kesinleşmemiş olması nedeniyle, 2247 sayılı Yasa'nın 1 ve 14. maddesinde belirtilen koşullar oluşmadığından, aynı Yasa'nın 27. maddesi uyarınca yöntemine uygun bulunmayan başvurunun reddine karar verilmesi gerekmiştir. 

SONUÇ : 2247 sayılı Yasa'nın 1 ve 14. maddesinde belirtilen koşullar oluşma-dığından aynı Yasa'nın 27. maddesi uyarınca yöntemine uygun bulunmayan BAŞVURUNUN REDDİNE, 05.05.2008 günü  OYBİRLİĞİ  İLE  KESİN OLARAK karar verildi.