Sanıklar         : 1- M.Ö.

                                     2- İ.Ö.

             O L A Y          : İzmir Foça Deniz Üs Komutanlığı 1 nci Sınıf Yangın Y/S Amirliği Emrinde Lojman Büro Onarım Amiri olarak görevli sanık Mot. Kad. Kd. Bçvş. M.Ö. ile aynı Komutanlık emrinde Bakım Onarım Su İşletme Amiri olarak görevli sanık Astsb. Kd. Bçvş. İ.Ö.’in, 2000 yılı Ağustos-2004 yılı Haziran ayları arasında, Kaleburnu Lojmanlar Bölgesinde oturan lojman sakinlerinin maaşlarından kesilen 95.637.283.000 TL parasını maaş mutemetliklerinden teslim alarak Mal Müdürlüğüne ya da Üs Komutanlığı Tahakkuk Amirliğine yatırmaları gerekirken, yatırmayıp gerçeği yansıtmayan tutanaklar tanzim ederek müteselsilen zimmetlerine geçirdikleri, durumun 2004 yılı Sayıştay Teftişinde ortaya çıkarıldığı, böylece sanıkların iştiraken ve müteselsilen ihtilasen zimmet suçunu işledikleri ileri sürülerek, eylemlerine uyan Askeri Ceza Kanunu’nun 131/1, 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 80,64. madde ve fıkraları uyarınca cezalandırılmaları istemiyle Güney Deniz Saha Komutanlığı Askeri Savcılığı’nın 28.2.2006 gün ve E:2006/57, K:2006/68 sayılı iddianamesiyle kamu davası açılmıştır. 

GÜNEY DENİZ SAHA KOMUTANLIĞI ASKERİ MAHKEMESİ: 12.10.2006  gün  ve  E:2006/848, K:2006/685 sayıyla; sanıklara yüklenen eylemin 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 504/1-7. madde ve fıkralarında düzenlenen “zincirleme olarak nitelikli dolandırıcılık” suçunu oluşturabileceği, sanıklardan İ.Ö.’in emekliye ayrılmış olması nedeniyle askeri mahkemede yargılanmasını gerektiren ilginin kesildiği, bu nedenle 353 sayılı Yasa’nın 12. maddesi uyarınca, sanıkları yargılama görevinin adli yargı yerine ait olduğu gerekçesiyle görevsizlik kararı vermiş, kararın sanıklardan İ.Ö. vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Askeri Yargıtay 1. Dairesi’nce, mahkemece verilen görevsizlik kararının temyiz edilmeyip, yargılama aşamasında verilen ara kararların temyiz edildiği, asıl hükmün temyiz edilmemesi halinde ara kararların tek başlarına temyiz kabiliyetleri olmadığı gerekçesiyle temyiz isteminin reddine karar verilmiş, böylece kesinleşen karar ve dava dosyası, Karşıyaka 1. Ağır  Ceza Mahkemesi’ne gönderilmiştir. 

KARŞIYAKA 1. AĞIR CEZA MAHKEMESİ: 30.4.2007 gün ve E:2007/129, K:2007/284 sayıyla; sanıklara yüklenen eylemin nitelikli zimmet suçunu oluşturduğu, suçun askeri görev sırasında işlendiği, bu nedenle Askeri Ceza Kanunu’nun 131. maddesinde düzenlenen suça uygun eylemleri sebebiyle sanıkları yargılama görevinin askeri yargı yerine ait olduğu gerekçesiyle görevsizlik kararı vermiş, dava dosyası, kendisine gelmekle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nca,  Mahkememize gönderilmiştir.

İNCELEME VE GEREKÇE: Uyuşmazlık Mahkemesi Ceza Bölümünün, Ahmet AKYALÇIN’ın Başkanlığında, Üyeler; Rıdvan ALTUN, Sezai AKBULUT, Ramazan ÖZKEPİR, Bilgin AK, İrfan YILMAZLAR, Ersun ÇETİN'in katılımlarıyla yapılan 06.11.2007 günlü toplantısında, Raportör-Hakim G. Fatma BÜYÜKEREN’in, başvurunun reddi yolundaki raporu ve dosyadaki belgeler okunduktan; ilgili Başsavcılarca görevlendirilen Yargıtay Cumhuriyet Savcısı Ayla SONGÖR ile Askeri Yargıtay  Başsavcı  Yardımcısı Namık ÖZTÜRK'ün, başvurunun reddine ilişkin yazılı ve sözlü açıklamaları dinlendikten sonra GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ: 

Dosyanın incelenmesinden, adli yargı yerince verilen görevsizlik kararının, sanıklar M.Ö. ile İ.Ö.’e ya da vekillerine tebliğ edilmediği anlaşılmıştır.

5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 34. maddesi 2. fıkrasında, “Kararlarda, başvurulabilecek kanun yolu, süresi, mercii ve şekilleri belirtilir” denilmiş, 223. maddesinin 10. fıkrasında, “Adli yargı dışındaki bir yargı merciine yönelik görevsizlik kararı kanun yolu bakımından hüküm sayılır” düzenlemesi yer almıştır.

Uyuşmazlığın incelenebilmesi için, 2247 sayılı Uyuşmazlık Mahkemesinin Kuruluş Ve İşleyişi Hakkında Kanun'un 1 ve 14. maddeleri uyarınca, yargı yerlerince verilen kararların kesin veya kesinleşmiş olması gerekmektedir. Ceza Muhakemesi Kanunu hükümleri dışında ayrıca, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Genel Kurulu'nun 9.12.1931 gün ve E:1931/12, K:1931/48 sayılı kararında da belirtildiği gibi yargı yolunu değiştirmeye yönelik görevsizlik kararlarının temyize tabi oldukları kuşkusuzdur. Böylece, sanıklara ya da vekillerine  tebliğ edilmeyen kararın kesinleşmesinden söz edilmesine olanak yoktur.

Açıklanan nedenlerle, Güney Deniz Saha Komutanlığı Askeri  Mahkemesi'nce verilen görevsizlik kararının kesinleşmemiş olması nedeniyle, 2247 sayılı Yasa'nın 1 ve 14. maddesinde belirtilen koşullar oluşmadığından, aynı Yasa'nın 27. maddesi uyarınca yöntemine uygun bulunmayan başvurunun reddine karar verilmesi gerekmiştir.

SONUÇ : 2247 sayılı Yasa'nın 1 ve 14. maddesinde belirtilen koşullar oluşma-dığından aynı Yasa'nın 27. maddesi uyarınca yöntemine uygun bulunmayan BAŞVURUNUN REDDİNE, 06.11.2007 günü  OYBİRLİĞİ  İLE  KESİN OLARAK karar verildi.