Müdahil         : M.T.

            Sanık             : L.A.                                    

            O L A Y          : Isparta 40. Hf. P. Er Eğt. A. Çvş. Tlg. Tb. Komutanlığı emrinde görevli sanık P. Çvş. L.A.’nin, 27.11.2000 günü, Takım’ın toplu olarak bulunduğu sırada, sigara içenlerin sigaralarını söndürmelerini istediği, verilen emri duymayan ancak erlerin topluca sigaralarını söndürdüklerini gören aynı Komutanlık emrinde görevli müdahil M.T. sigarasını söndürmek üzere yere atmak üzereyken, müdahilin yanına gelerek elindeki sigaraya alıp, yüzüne, kulağına basmaya çalıştığı, müdahilin elini tutarak mani olmak istemesine rağmen hareketlerine devam ettiği, müdahilin, “rahatlayacaksan elime bas” demesi üzerine, cismen eza verecek şekilde yanan sigarayı müdahilin sağ eline bastığı, böylece, asta müessir fiil suçunu işlediği ileri sürülerek, eylemine uyan Askeri Ceza Kanunu’nun 117/1. maddesi uyarınca cezalandırılması istemiyle Dağ Komando Okulu Ve Eğitim Merkezi Komutanlığı Askeri Savcılığı’nın 11.5.2001 gün ve E:2001/1272, K:2001/326 sayılı iddianamesiyle kamu davası açılmıştır.

             DAĞ KOMANDO OKULU VE EĞİTİM MERKEZİ KOMUTANLIĞI ASKERİ MAHKEMESİ : 24.12.2002 gün ve E:2002/120, K:2002/722 sayıyla; asker kişi sanık hakkında Askeri Ceza Kanunu’nun 117/1. maddesi uyarınca cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmış ise de, toplanan delillere göre eylemin Türk Ceza Kanunu’nda düzenlenen “tedbirsizlik veya dikkatsizlik sonucu yaralamaya sebebiyet vermek” suçunu oluşturduğu kanaatine varıldığı, yargılama aşamasında sanığın terhis edilmesiyle askeri mahkemede yargılamayı gerektiren ilginin de kesildiği açıklanarak, yargılama görevinin adli yargı yerine ait olduğu gerekçesiyle görevsizlik kararı vermiş, temyiz edilmeyen karar kesinleşerek, dava dosyası, Isparta 1. Asliye Ceza Mahkemesi’ne gönderilmiştir.     

 ISPARTA 1. ASLİYE CEZA MAHKEMESİ : 31.12.2004 gün ve E:2003/143, K:2004/748 sayıyla; yargılama sırasında bilgisine başvurulan uzman bilirkişi beyanına göre, müdahilin elinde bulunan lezyonun, mutlaka uzun süre sarf edilmek suretiyle sıcak bir cisim temas ettirilmek ya da bastırmak yolu ile meydana geldiği anlaşıldığından, eylemin sübutu halinde Askeri Ceza Kanunu’nun 117/1. maddesinde düzenlenen suçu oluşturacağı açıklanarak, yargılama görevinin askeri yargı yerine ait olduğu gerekçesiyle görevsizlik kararı vermiş, dava dosyası, Isparta Cumhuriyet Başsavcılığı’nca, Mahkememize gönderilmiştir.

İNCELEME VE GEREKÇE: Uyuşmazlık Mahkemesi Ceza Bölümünün, Cafer  ŞAT’ın Başkanlığında, Üyeler; Süleyman ÖZCAN, Hamdi Yaver AKTAN, Muvaffak TATAR, Recep SÖZEN, Hasan DENGİZ, M. Sadık LİMAN’ın  katılımlarıyla yapılan 7.3.2005 günlü toplantısında, Raportör-Hakim G. Fatma BÜYÜKEREN’in, başvurunun reddi yolundaki raporu ve dosyadaki belgeler okunduktan; ilgili Başsavcılarca görevlendirilen Yargıtay Cumhuriyet Savcısı Ahmet BEŞİNCİ ile Askeri Yargıtay  Başsavcı  Yardımcısı Haluk ZEYBEL’in, başvurunun reddine ilişkin yazılı ve sözlü açıklamaları dinlendikten sonra GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ: 

            Dosyanın incelenmesinden, adli yargı yerince verilen görevsizlik kararının, duruşmada bulunmayan müdahil (davaya katılan)  M.T. ya da  vekiline ve sanık L.A.’ye tebliğ edilmediği anlaşılmıştır. 

Uyuşmazlığın incelenebilmesi için, 2247 sayılı Uyuşmazlık Mahkemesinin Kuruluş Ve İşleyişi Hakkında Kanun'un 1 ve 14. maddeleri uyarınca, yargı yerlerince verilen kararların kesin veya kesinleşmiş olması gerekmektedir. Yargıtay İçtihadı Birleştirme Genel Kurulu'nun 9.12.1931 gün ve E:1931/12, K:1931/48 sayılı kararında da belirtildiği gibi yargı yolunu değiştirmeye yönelik görevsizlik kararlarının temyize tabi oldukları kuşkusuzdur. Böylece, müdahil ya da vekiline ve sanığa usulüne uygun olarak tebliğ edilmeyen görevsizlik kararının kesinleşmesinden söz edilmesine olanak yoktur. 

Açıklanan nedenlerle, Isparta  1. Asliye Ceza Mahkemesi'nce verilen görevsizlik kararının kesinleşmemiş olması nedeniyle, 2247 sayılı Yasa'nın 1 ve 14. maddesinde belirtilen koşullar oluşmadığından, aynı Yasa'nın 27. maddesi uyarınca yöntemine uygun bulunmayan başvurunun reddine karar verilmesi gerekmektedir. 

SONUÇ         : 2247 sayılı Yasa'nın 1 ve 14. maddesinde belirtilen koşullar oluşma-dığından aynı Yasa'nın 27. maddesi uyarınca yöntemine uygun bulunmayan BAŞVURUNUN REDDİNE, 7.3.2005 günü  OYBİRLİĞİ  İLE  KESİN OLARAK karar verildi.