Sanık             : N.A. 

            O L A Y          : Hükümlü N.A.'ın, Asker kişi sanık M.S.Y. ile birlikte işlediği ileri sürülen ırza geçme ve alıkoyma suçları nedeniyle yapılan yargılaması sonucunda, 15. Kolordu Komutanlığı Askeri Mahkemesi'nce, 4.11.1993 gün ve E:1993/261, K:1993/421 sayı ile sekiz sene dokuz ay ağır hapis ve beş ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiş, 11.1.1994 tarihinde kesinleşen bu hükmün, İvrindi Kapalı Cezaevinde infazı sırasında Balıkesir Ağır Ceza Mahkemesi'nin 11.3.1996 gün ve Değ. İş. E:1996/35, Değ. İş. K:1996/37 sayılı kararıyla, 647 sayılı Yasa'nın 19 ve ek-2 maddeleri uyarınca, bihakkın tahliye tarihi 4.9.2001 olmak üzere 12.3.1996 gününden geçerli olmak üzere şartla salıverilmiştir. 

            Sanığın bihakkın tahliye tarihi olan 4.9.2001 gününden önce deneme süresi içinde 2.6.2000 günü, izinsiz dişi hint keneviri ekmek suçunu işlemesi nedeniyle, Lice Asliye Ceza Mahkemesi'nce 22.3.2001 gün ve E:2000/29, K:2001/50 sayı ile, neticeten on ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına karar verilmesi ve bu hükmün de 4.6.2002 günü kesinleşmesi üzerine, 15. Kolordu Komutanlığı Askeri Savcılığı'nca, sanık hakkındaki 11.3.1996 günlü, Değ. İş. E:1996/35, Değ. İş. K:1996/37 sayılı şartla salıverilme kararının geri alınması Balıkesir Ağır Ceza Mahkemesi'nden istenilmiştir. 

BALIKESİR AĞIR CEZA MAHKEMESİ: 24.9.2002 gün ve 2002/628 Müt. sayıyla; Yargıtayın konuya ilişkin kararlarına göre, hükümlü hakkında mahkumiyet kararını vermiş bulunan askeri mahkemece şartla salıverilme kararının geri alınmasına karar verilmesi gerektiği açıklanarak, “istemin reddine” şeklinde karar vermiş, dava dosyası,15.Kolordu Komutanlığı Askeri Mahkemesi'ne gönderilmiştir. 

15.KOLORDU KOMUTANLIĞI ASKERİ MAHKEMESİ :16.12.2002 gün ve E:1994/844, K:2002/A-12(160) sayıyla; Uyuşmazlık Mahkemesi'nin çeşitli tarihlerdeki kararlarında belirtilen hususları tekrar ederek, şartla salıverilme kararın geri alınmasına karar verme görevinin şartla salıverilme kararını veren mahkemeye ait olduğu, bu durumun şartla salıverme müessesesinin amacına ve özelliklerine uygun bulunduğu gerekçesiyle görevsizlik kararı vermiş, kararın temyiz edilmeyerek kesinleşmesi üzerine, dava dosyası, 15. Kolordu Komutanlığı Askeri Savcılığı'nca, Mahkememize gönderilmiştir. 

İNCELEME VE GEREKÇE: Uyuşmazlık Mahkemesi Ceza Bölümünün, Ali HÜNER'in Başkanlığında, Üyeler; Cengiz ERDOĞAN, Refik DİZDAROĞLU, Ahmet Şükrü DAĞLI, Recep SÖZEN, Ahmet ALKIŞ, M.Sadık LİMAN'ın  katılımlarıyla yapılan 28.4.2003 günlü toplantısında, Raportör-Hakim G. Fatma BÜYÜKEREN’ in, başvurunun reddi yolundaki raporu ve dosyadaki belgeler okunduktan; ilgili Başsavcılarca görevlendirilen Yargıtay Cumhuriyet Savcısı Ahmet BEŞİNCİ ile Askeri Yargıtay Başsavcı Yardımcısı Sevilay BATIR'ın, başvurunun reddine ilişkin yazılı ve sözlü açıklamaları dinlendikten sonra GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:

Her ne kadar adli yargı yerince hükümde “mahkemenin görevsizliğine” denmemiş ise de; karar gerekçesinde adli mahkemenin görevli olmayıp, askeri mahkemenin görevli olduğu açıkca belirtildiğinden,”istemin reddine” şeklinde verilen karar görevsizlik kararı olarak kabul edilmiştir.

 Dosyanın incelenmesinde, adli yargı yerince verilen görevsizlik kararının, hükümlü N.A.'a tebliğ edilmediği anlaşılmıştır. 

Uyuşmazlığın incelenebilmesi için, 2247 sayılı Uyuşmazlık Mahkemesinin Kuruluş Ve İşleyişi Hakkında Kanun'un 1 ve 14. maddeleri uyarınca, yargı yerlerince verilen kararların kesin veya kesinleşmiş olması gerekmektedir. Yargıtay İçtihadı Birleştirme Genel Kurulu'nun 9.12.1931 gün ve E:1931/12, K:1931/48 sayılı kararında da belirtildiği gibi yargı yolunu değiştirmeye yönelik görevsizlik kararlarının temyize tabi oldukları kuşkusuzdur. Böylece, hükümlü N.A.'a tebliğ edilmeyen görevsizlik kararının kesinleşmesinden söz edilmesine olanak yoktur. 

            Açıklanan nedenlerle, Balıkesir Ağır Ceza Mahkemesi'nce verilen görevsizlik kararının kesinleşmemiş olması nedeniyle, 2247 sayılı Yasa'nın 1 ve 14. maddesinde belirtilen koşullar oluşmadığından, aynı Yasa'nın 27.maddesi uyarınca yöntemine uygun bulunmayan başvurunun reddine karar verilmesi  gerekmektedir. 

SONUÇ         : 2247 sayılı Yasa'nın 1 ve 14. maddesinde belirtilen koşullar oluşmadığından aynı Yasa'nın 27. maddesi uyarınca yöntemine uygun bulunmayan BAŞVURUNUN REDDİNE, 28.4.2003 günü KESİN OLARAK OYBİRLİĞİ   ile karar verildi.