OLAY : Davacı belediye, davalının 1994-1995 yıllarına ilişkin toplam 91 milyon 125 bin lira çevre temizlik vergisi borcu nedeniyle icra takibine geçmiş, davalının itirazıyla icra takibi durmuştur. Belediye itirazın kaldırılarak takibin devamı istemiyle adli yargı yerinde 9.11.1995 tarihinde dava açmıştır.

AFYON 2. AĞIR ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ; 28.12.1995 gün ve 568-463 sayıyla, anlaşmazlığın vergi ile ilgili bulunduğu bu nedenle davanın çözümünün vergi mahkemesinin görevine girdiği gerekçesiyle görevsizlik kararı vermiş, karar temyiz edilmeyerek kesinleşmiştir.

Davacı aynı istekle 22.4.1996 tarihinde idari yargıya başvurmuştur.

AFYON VERGİ MAHKEMESİ; 22.4.1996 gün ve 25-47 sayıyla, Vergi Mahkemesinin görevlerinin 2576 sayılı Yasa`

`nın değişik 6. maddesinde sayıldığı; olayda, çevre temizlik vergisi nedeniyle davalı idare tarafından başlatılan icra takibine karşı yapılan itirazın kaldırılmasının istenildiği, idari yargı yerinde idare aleyhine bir idari işlemin iptali istemi ile ve idareye karşı dava açılabileceği, özel şahıs hakkındaki icra takibine ilişkin davanın vergi mahkemesinin görevine girmediği gerekçesiyle ve daha önce asliye hukuk mahkemesince de görevsizlik kararı verildiğinden bahisle, 2247 sayılı Yasa`

`nın 19. maddesine göre görevli yargı yerinin belirlenmesi için Uyuşmazlık Mahkemesine başvurulmasına karar vermiş, adli ve idari yargı dosyaları vergi mahkemesi başkanının 24.4.1996 gün ve 25 sayılı yazıları ekinde Uyuşmazlık Mahkemesine gönderilmiştir.

İNCELEME VE GEREKÇE: Uyuşmazlık Mahkemesi Hukuk Bölümü, Selçuk Tüzün`

`ün Başkanlığında, O.Hulusi Mustafaoğlu, Süleyman Sezen, Nursel Aymakoğlu, Zafer Kantarcıoğlu, Dr. Erol Alpar ve Halit Karabulut`

`un katılmaları ile yaptığı 17.6.1996 günlü toplantıda, raportör Hakim Ayten Anıl`

`ın raporu ile dosyadaki belgeler okunduktan; toplantıya, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı yerine katılan Savcı İsmet Gökalp ile Danıştay Başsavcısı yerine katılan Savcı Sinan Yörükoğlu`

`nun adli yargı yerinin görevli olduğu yolundaki sözlü açıklamaları da dinlendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü:

Dava, çevre temizlik vergisinin ödenmeyen taksitlerinin takibine ilişkindir.

Vergi Mahkemelerinin, 2576 sayılı Bölge İdare Mahkemeleri, İdare Mahkemeleri ve Vergi Mahkemelerinin Kuruluşu ve Görevleri Hakkında Kanun`

`un 3410 sayılı Yasayla değişik 6. maddesinde; a) Genel bütçeye, il özel idareleri, belediye ve köylere ait vergi, resim ve harçlar ile benzeri mali yükümler ve bunların zam ve cezaları ile tarifelere ilişkin davaları, b) (a) bendindeki konularda 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun uygulanmasına ilişkin davaları, c) Diğer Kanunlarla verilen işleri çözümleyeceği belirtilmiştir.

Çevre Temizlik Vergisi 15.7.1993 gün ve 3914 sayılı Yasa ile 26.5.1981 gün ve 2464 sayılı Belediye Gelirleri Yasası`

`nın 44. maddesine eklenen "mükerrer 44." madde ile düzenlenmiştir. 2464 sayılı Yasa`

`nın "Usul Hükümleri" başlıklı 98. maddesinde: "Bu kanunda aksine hüküm bulunmayan hallerde, bu Kanuna göre alınacak vergi, harç ve katılma payları hakkında 213 sayılı Vergi Usul Kanunu ile 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun ve bunların ek ve tadilleri hükümlerinin" uygulanacağı hükmü yer almaktadır.

Bu hükümlere göre anlaşmazlığın esasının vergiyi ilgilendirdiği hususunda kuşku bulunmamakla birlikte, dosya içeriğinden davacı idarenin, yukarıda açıklanan 98. maddeye uygun olmayan bir yolla alacağın takibine giriştiği anlaşılmaktadır. Kamu alacağın takibi anılan Yasayla düzenlenmiştir. Olayda ise, yukarıda açıklanan 98. madde hükmüne rağmen özel hukuk alanında uygulanan usulle takibe geçildiği anlaşılmaktadır.

Açıklanan nedenlerle vergi mahkemesinin başvurusunun kabulüyle davanın adli yargı yerinde görülmesine; Afyon 2. Asliye Hukuk Mahkemesi`

`nin görevsizlik kararının kaldırılmasına karar verilmesi gerekmektedir.

SONUÇ : Anlaşmazlığın niteliğine göre davanın adli yargı yerinde görülmesi gerektiğine, bu nedenle Afyon Vergi Mahkemesinin başvurusunun kabulü ile, Afyon 2. Asliye Hukuk Mahkemesi`

`nin 28.12.1995 günlü, 568-463 sayılı görevsizlik kararının kaldırılmasına, 17.6.1996 gününde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.