Sanık             : M.K.                     

OLAY             : Nevşehir İl J. K. Cezaevi Bl. Komutanlığı emrinde Sevk Mng. Yrd. olarak görevli sanık Uzm. J. Çvş. M.K.’in, 4.1.2006 günü, cezaevinde bulunan bir hükümlünün hastalanması ve hastaneye sevkinin gerekmesi nedeniyle, sevk takım komutanı J.Bçvş. Ş.K. tarafından hükümlünün hastaneye sevki için görevlendirildiğini telefonla öğrenip “emredersiniz tamam geliyorum” dedikten bir süre sonra Ş.K.’ı telefonla arayarak “ben evde değilim, bir başkasını görevlendirin” dediği ve daha sonra yine geleceğini söylediği halde, Ş.K.’ı tekrar arayarak “bana haksızlık yapıyorsunuz, sizin bana gıcıklığınız var, sizinle göreve gelmiyorum” dediği, kendisini hemen bölüğe gelmesi için tekrar arayan Ş.K.’a “size bunu yedirmem yav” şeklinde sözler söylediği ve bölüğe geldiği, ancak J. Bçvş. Ş.K.’ın tek başına söz konusu sevk görevine gitmiş olduğu, böylece, sanığın emre itaatsizlikte ısrar suçunu işlediği ileri sürülerek, eylemine uyan Askeri Ceza Kanunu’nun 87/1. maddesi uyarınca cezalandırılması istemiyle Jandarma Genel Komutanlığı Askeri Savcılığı’nın 27.3.2006 gün ve E:2006/364, K:2006/163 sayılı iddianamesiyle kamu davası açılmıştır. 

JANDARMA GENEL KOMUTANLIĞI ASKERİ MAHKEMESİ: 2.11.2006 gün ve E:2006/1299, K:2006/1074 sayıyla; sanığa yüklenen eylemin jandarmanın adli görevleri sırasında ve bu görev sebebiyle işlendiği ileri sürüldüğünden, sanığın eyleminin Türk Ceza Kanunu’nda düzenlenen ihmal suretiyle görevi kötüye kullanmak suçunu oluşturabileceği ve yargılama görevinin adli yargı yerine ait olduğu gerekçesiyle görevsizlik kararı vermiş, temyiz edilmeyen karar kesinleşerek, dava dosyası, Nevşehir Sulh Ceza Mahkemesi’ne gönderilmiştir. 

NEVŞEHİR SULH CEZA MAHKEMESİ: 23.05.2007  gün ve E:2007/331, K:2007/381 sayıyla; sanığa yüklenen eylemin, iki asker kişi arasında, verilen sözlü emre uymama şeklinde gerçekleştiği anlaşıldığından sanığı yargılama görevinin askeri yargı yerine ait olduğu gerekçesiyle görevsizlik kararı vermiş, dava dosyası, aynı Mahkemece, Mahkememize  gönderilmiştir. 

İNCELEME VE GEREKÇE: Uyuşmazlık Mahkemesi Ceza Bölümünün, Ahmet AKYALÇIN’ın Başkanlığında, Üyeler; Rıdvan ALTUN, Sezai AKBULUT, Ramazan ÖZKEPİR, Hasan DENGİZ, İrfan YILMAZLAR, Ersun ÇETİN'in katılımlarıyla yapılan 07.05.2007 günlü toplantısında, Raportör-Hakim G. Fatma BÜYÜKEREN’in, başvurunun reddi yolundaki raporu ve dosyadaki belgeler okunduktan; ilgili Başsavcılarca görevlendirilen Yargıtay Cumhuriyet Savcısı Ayla SONGÖR ile Askeri Yargıtay  Başsavcı  Yardımcısı Müjdat TUNA'nın, başvurunun reddine ilişkin yazılı ve sözlü açıklamaları dinlendikten sonra GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ: 

            Dosyanın incelenmesinde, adli yargı yerince verilen görevsizlik kararında, karara karşı itiraz yolunun açık bulunduğunun  belirtildiği  görülmektedir. 

            5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 34. maddesi 2. fıkrasında, “Kararlarda, başvurulabilecek kanun yolu, süresi, mercii ve şekilleri belirtilir” denilmiş, 223. maddesinin 10. fıkrasında, “Adli yargı dışındaki bir yargı merciine yönelik görevsizlik kararı kanun yolu bakımından hüküm sayılır” düzenlemesi yer almıştır. 

Uyuşmazlığın incelenebilmesi için, 2247 sayılı Uyuşmazlık Mahkemesinin Kuruluş Ve İşleyişi Hakkında Kanun'un 1 ve 14. maddeleri uyarınca, yargı yerlerince verilen kararların kesin veya kesinleşmiş olması gerekmektedir. Ceza Muhakemesi Kanunu hükümleri dışında ayrıca, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Genel Kurulu'nun 9.12.1931 gün ve E:1931/12, K:1931/48 sayılı kararında da belirtildiği gibi yargı yolunu değiştirmeye yönelik görevsizlik kararlarının temyize tabi oldukları kuşkusuzdur. Böylece, sanığa başvurabileceği kanun yolu, mercii ve şekli gösterilmeyen, itiraz yolunun açık olduğu bildirilen kararın kesinleşmesinden söz edilmesine olanak yoktur. Bu nedenle, sanığa, yukarıda açıklanan haklarını belirtir nitelikte tebligat yapılarak temyiz süresinin beklenmesi, dava dosyası kesinleştikten sonra dosyanın Mahkememize gönderilmesi gerekmektedir. 

Açıklanan nedenlerle, Nevşehir Sulh Ceza Mahkemesi'nce verilen görevsizlik kararının kesinleşmemiş olması nedeniyle, 2247 sayılı Yasa'nın 1 ve 14. maddesinde belirtilen koşullar oluşmadığından, aynı Yasa'nın 27. maddesi uyarınca yöntemine uygun bulunmayan başvurunun reddine karar verilmesi gerekmiştir. 

SONUÇ : 2247 sayılı Yasa'nın 1 ve 14. maddesinde belirtilen koşullar oluşma-dığından aynı Yasa'nın 27. maddesi uyarınca yöntemine uygun bulunmayan BAŞVURUNUN REDDİNE, 01.10.2007 günü  OYBİRLİĞİ  İLE  KESİN OLARAK karar verildi.