OLAY : Sanık, Karlıova Jandarma Komutanlığında er olarak görevli iken, aynı dönemde bulunan erlerden, karakolun ihtiyaçlarını karşılamak üzere, Karakol Komutanının emri olduğunu söyleyerek para topladığı bu suretle dolandırıcılık suçu işlediği ileri sürülerek, Karlıova Cumhuriyet Başsavcılığının 6.8.1993 gün ve 33-25 sayılı iddianamesiyle ve TCY. nın 503, 522 ve 80. maddeleri gereğince cezalandırılması istemi ile kamu davası açılmıştır.

Karlıova Asliye Ceza Mahkemesi 29.11.1994 gün ve E.1993/30, K.1994/39 sayıyla: 353 sayılı Yasanın 9. maddesine göre; Askeri Mahkemeler; kanunlarda aksi yazılı olmadıkça asker kişilerin askeri olan suçları ile, bunların asker kişiler aleyhine veya askeri mahallerde, yahut askerlik hizmet ve görevleri ile ilgili olarak işledikleri suçlara ait davalara bakmakla görevli oldukları hükmü uyarınca, davanın askeri mahkemenin görevine girdiği gerekçesiyle görevsizlik kararı vermiş, karar temyiz edilmeyerek kesinleşmiştir.

Elazığ K.K.K. 8. Kolordu Komutanlığı Askeri Mahkemesi 13.7.1995 gün ve 428-220 sayıyla; sanığa isnat edilen dolandırıcılık suçunun askeri bir suç olmadığı, askeri bir suçla da irtibatlı bulunmadığı, sanığın terhis olmakla asker kişi olma vasfının ortadan kalktığı, bu nedenle yargılamanın askeri mahkemede görülmesini gerektiren yasal sebeplerin bulunmadığı gerekçesiyle ve 353 sayılı Yasanın 17 ve 176. maddeleri gereğince mahkemenin görevsizliğine karar vermiş, karar temyiz edilmeksizin kesinleşmiştir.

Böylece, adli ve askeri yargı yerleri arasında 2247 sayılı Uyuşmazlık Mahkemesinin Kuruluşu ve İşleyişi Hakkında Yasanın 14. maddesinde öngörüldüğü biçimde olumsuz görev uyuşmazlığı doğmuş; dava dosyası 8. Kolordu Komutanlığı Askeri Savcılığının 11.4.1996 gün ve 1993/521 sayılı yazısı ekinde Uyuşmazlık Mahkemesine gönderilmiştir.

İNCELEME VE GEREKÇE: Uyuşmazlık Mahkemesi Ceza Bölümü, Selçuk Tüzün`

`ün Başkanlığında; İrfan Kılınç, Teoman Üneri, Seydi Yetkin, Fahrettin Demirağ, Dr. Ferhat Ferhanoğlu, A. Necmi Özler`

`in katılmaları ile yaptığı 14.6.1996 günlü toplantıda, raportör Hakim Ayten Anıl`

`ın raporu ile dosyadaki belgeler okunduktan; toplantıda, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı yerine katılan Savcı İsmet Gökalp ile Askeri Yargıtay Başsavcısı yerine katılan Hakim Yb. Oktay Yüksel`

`in davanın çözümünün adli yargı yerinin görevine girdiği yolundaki yazılı düşünceleri doğrultusunda, sözlü açıklamaları da dinlendikten sonra gereği görüşülüp düşünüldü:

353 sayılı Askeri Mahkemeler Kuruluşu ve Yargılama Usulü Yasasının "askeri Mahkemelerin Görevleri" başlığını taşıyan 9. maddesinde; "Asker kişilerin askeri olan suçları ile bunların asker kişiler aleyhine veya askeri mahallerde yahut askerlik hizmet ve görevleriyle ilgili olarak işledikleri suçlara ait davalara askeri mahkemelerde bakılacağı" öngörülmektedir.

Askeri suç ise, öğretide ve uygulamada;

a) Unsurları ve Cezalarının tamamı Askeri Ceza Yasasında yazılı olan; diğer bir ifadeyle, Askeri Ceza Yasası dışında hiçbir ceza yasası ile cezalandırılmayan suçlar,

b) Unsurları kısmen Askeri Ceza Yasasında, kısmen diğer ceza yasalarında gösterilen suçlar,

c) Türk Ceza Yasasına atıf suretiyle askeri suç haline getirilen suçlar,

olmak üzere, üç grupta mütalaa edilmektedir.

353 sayılı yasanın 17. maddesinde "İşlenen askeri bir suç değilse veya askeri bir suça bağlı bulunmuyorsa, soruşturmaya başlanmış olsa dahi askeri mahkemenin görevi sona erer" denilmektedir.

Dolandırıcılık suçu, Askeri yerde asker kişi tarafından ve yine asker kişiye karşı işlenmiş ise de; askeri bir suç olmadığı gibi, atıf suretiyle askeri suç haline getirilmiş de değildir. Diğer yandan duruşma evresinde sanığın terhis edilmiş olması nedeniyle, askeri mahkemede yargılanmayı gerektiren ilgi de kesilmiş bulunduğundan davaya adli yargı yerinde bakılması, bu nedenle Karlıova Asliye Ceza Mahkemesinin görevsizlik kararının kaldırılması gerekmektedir.

SONUÇ : Anlaşmazlığın niteliğine göre; davanın Adli yargı yerinde görülmesi gerektiğine, bu nedenle Karlıova Asliye Ceza Mahkemesinin 29.11.1994 günlü, E:1993/30, K:1994/39 sayılı görevsizlik kararının kaldırılmasına 14.6.1996 gününde oybirliğiyle kesin olarak karar verildi.