O L A Y: Sivil kişi sanıklar Resul Sancaktutan, Abdullah Sürüm, Hasan Aydın ve Nahit Sürüm'ün 25.12.1999 günü, TS-Motorin standardına aykırı yerli menşe-ili olmayan motorini deniz tankerleri vasıtasıyla kara tankerlerine doldurmak suretiyle toplu kaçakçılık suçunu işledikleri ileri sürülerek eylemlerine uyan 1918 sayılı Kanun'un 27/2-3, 33/1-son maddeleri uyarınca cezalandırılmaları istemiyle Kocaeli Cumhuriyet Başsavcılığı'nın 25.2.2000 gün ve E:2000/587, K:2000/35 sayılı iddianamesiyle kamu davası açılmıştır.

KOCAELİ 1. AĞIR CEZA MAHKEMESİ : 20.11.2003 gün ve E:2000/32, K:2003/304 sayıyla; 4926 sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Kanunu'nun yürürlüğe girmesiyle 1918 sayılı Yasa'nın yürürlükten kaldırıldığı, yüklenen eylemlerin 4926 sayılı Yasa'nın 3/a-2, 4, 4/a-2, 5/son. Maddelerine uygun olduğu ve aynı Yasa'nın 26. maddesinde belirtildiği üzere yargılama görevinin asliye ceza mahkemesine ait olduğu gerekçesiyle görevsizlik kararı vermiş, itiraz edilmeyen karar kesinleşerek, dava dosyası, Karamürsel Asliye Ceza Mahkemesi'ne gönderilmiştir.

KARAMÜRSEL ASLİYE CEZA MAHKEMESİ: 22.9.2005 gün ve E:2003/410, K:2005/530 sayıyla; iddianamenin kabulünden sonra yargılamanın alt dereceli mahkemeye ait olduğu gerekçesiyle görevsizlik kararı verilemeyeceği açıklanarak, yargılamanın ağır ceza mahkemesine ait olduğu gerekçesiyle görevsizlik kararı vermiş, kararın itiraz edilmeyerek kesinleşmesi üzerine, dava dosyası, aynı Mahkemece, Mahkememize gönderilmiştir.

İNCELEME VE GEREKÇE: Uyuşmazlık Mahkemesi Ceza Bölümünün, Ahmet AKYALÇIN'ın Başkanlığında, Üyeler; İhsan AKÇİN, Mehmet YALÇIN, Muvaffak TATAR, Erdoğan GENEL, Hasan DENGİZ, M. Sadık LİMAN'ın katılımlarıyla yapılan 26.12.2005 günlü toplantısında, Raportör-Hakim G. Fatma BÜYÜKEREN'in, başvurunun reddi yolundaki raporu ve dosyadaki belgeler okunduktan; ilgili Başsavcılarca görevlendirilen Yargıtay Cumhuriyet Savcısı Ahmet BEŞİNCİ ile Askeri Yargıtay Başsavcı Yardımcısı Haluk ZEYBEL'in, başvurunun reddine ilişkin yazılı ve sözlü açıklamaları dinlendikten sonra GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:

2247 sayılı Uyuşmazlık Mahkemesinin Kuruluş Ve İşleyişi Hakkında Kanun'un "Mahkemenin Görevi" başlığını taşıyan 1. maddesinde; "Uyuşmazlık Mahkemesi; Türkiye Cumhuriyeti Anayasası ile görevlendirilmiş, adli, idari ve askeri yargı mercileri arasındaki görev ve hüküm uyuşmazlıklarını kesin olarak çözmeye yetkili ve bu yasayla kurulup görev yapan bağımsız bir yüksek mahkeme" olarak belirtilmiştir.

Aynı Yasa'nın "Olumsuz Görev Uyuşmazlığı" başlığını taşıyan 14. maddesinde; olumsuz görev uyuşmazlığının bulunduğunun ileri sürülebilmesi için adli, idari veya askeri yargı mercilerinden en az ikisinin yanları, konusu ve sebebi aynı olan davada kendilerini görevsiz görmeleri ve bu yolda verdikleri kararların kesin veya kesinleşmiş olması gerektiği öngörülmüştür.

Yine aynı Yasa'nın 27. maddesinde; "Uyuşmazlık Mahkemesi, uyuşmazlık çıkarmaya veya görev uyuşmazlıklarına ilişkin istemleri önce şekil ve süre açısından inceler; yöntemine uymayan veya süresi içinde ileri sürülmemiş istemleri reddeder" hükmü yer almıştır.

5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 4. maddesinde, "(1) Davaya bakan mahkeme, görevli olup olmadığına kovuşturma evresinin her aşamasında re'sen karar verebilir. 6 ncı madde hükmü saklıdır.

(2) Görev konusunda mahkemeler arasında uyuşmazlık çıktığında, görevli mahkemeyi ortak yüksek görevli mahkeme belirler" denilmektedir. Uyuşmazlık Mahkemesi'nce görev uyuşmazlıklarının çözüme kavuşturulabilmesi için ortada, bir yargı yolu uyuşmazlığı bulunması zorunludur. Başka bir anlatımla, iki ayrı yargı düzeni içinde yer alan yargı mercilerince verilmiş kesin veya kesinleşmiş bulunan görevsizlik kararları mevcut olmalıdır.

Somut olayda, aynı yargı düzeni içinde yer alan Kocaeli 1. Ağır Ceza Mahkemesi ile Karamürsel Asliye Ceza Mahkemesi arasında görev uyuşmazlığı doğduğu anlaşılmaktadır. Bu durumda, aynı yargı düzeni içinde bulunan iki mahkeme arasında doğan görev uyuşmazlığının çözümünün Uyuşmazlık Mahkemesi'nin görev alanı dışında kalması nedeniyle başvurunun 2247 sayılı Yasa'nın 27. maddesi uyarınca reddine karar verilmesi gerekmiştir.

SONUÇ: 2247 sayılı Yasa'nın 1 ve 14. maddesinde belirtilen koşullar oluşmadığından aynı Yasa'nın 27. maddesi uyarınca yöntemine uygun bulunmayan BAŞVURUNUN REDDİNE, 26.12.2005 günü OYBİRLİĞİ İLE KESİN OLARAK karar verildi.