Hükümlü       : Y.P.

             O L A Y          : İstanbul Kartal/Maltepe 1. Mknz. P. Tb. 2. Mknz. P. Bl. Komutanlığı emrinde görevli P. Er Y.P.’ın, gasp, geceleyin konut dokunulmazlığını bozmak, yaralama suçları nedeniyle yapılan yargılaması sonucunda Antalya 2. Ağır Ceza Mahkemesi’nce 18.8.1993 gün ve E:1993/41, K:1993/185 sayı ile altı yıl ağır hapis ve dört yıl hapis cezası ile, ırza geçmek suçu nedeni ile 1. Ordu Komutanlığı Askeri Mahkemesi’nce yapılan yargılaması sonucunda 15.2.1994 gün ve E:1994/85, K:1994/36 sayı ile verilen yedi yıl ağır hapis cezaları, Antalya 2. Ağır Ceza Mahkemesi’nce 28.6.1994 gün ve D.İş E:1994/132, K:1994/132 sayı ile içtima edilerek altı yıl ağır hapis ve on bir yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiş, kesinleşen bu hükmün infazı sırasında, Konya 1. Ağır Ceza Mahkemesi’nce 11.4.2000 gün ve D. İş No:2000/191 sayı ile, 647 sayılı Yasa uyarınca, bihakkın tahliye tarihi 19.3.2010 olan sanığın 12.4.2000 gününden geçerli olmak üzere şartla tahliyesine karar verilmiştir. 

            Hükümlü Y.P.’ın, bihakkın tahliye tarihi olan 19.3.2010 gününden önce deneme  süresi  içinde, ikinci bir suç işlemesi nedeniyle şartla tahliye kararının Antalya 2. Ağır  Ceza Mahkemesi’nce 25.6.2001 gün ve 2001/299 sayılı D.İş kararı ile geri alınmış olduğu ve halen şartla tahliye kararının geri alınmasından dolayı dokuz yıl, dokuz ay, yirmi üç gün bihakkın hapis cezası infaz edilmekte olan hükümlü hakkında, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun yürürlüğe girmesi nedeniyle ilgili kanunların lehe hükümlerinin nazara alınarak 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un 9. maddesi gereğince hükümlünün hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi 1. Ordu Komutanlığı Askeri Savcılığı’nca, 1. Ordu Komutanlığı Askeri Mahkemesi’nden istenilmiştir. 

1. ORDU KOMUTANLIĞI ASKERİ MAHKEMESİ: 17.4.2006  gün  ve  E:19994/85, K:2006/51 sayıyla; Askeri Ceza Kanunu’nun 152. maddesi 22.3.2000 tarih ve 4551 sayılı Yasa’nın 38. maddesi ile yürürlükten kaldırıldığından ve hükümlü halen asker kişi olmadığından, hükümlü hakkındaki kararı yeniden değerlendirmenin adli yargı yerinin görevi olduğu gerekçesiyle bir karar verilmesine yer olmadığına karar vermiş, temyiz edilmeyen karar kesinleşerek, dava dosyası Kırşehir Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmiştir. 

Kırşehir Ağır Ceza Mahkemesi, suçun işlendiği yer itibariyle yetkisizlik kararı vermiş, dava dosyası, Antalya 1. Ağır Ceza Mahkemesi’ne gönderilmiştir. 

ANTALYA 1. AĞIR CEZA MAHKEMESİ:27.11.2006 gün ve E:2006/547 sayıyla; 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 98. maddesi uyarınca, uyarlama kararlarının hükmü veren mahkemeden isteneceği, bu nedenle kararın asıl hükmü veren mahkemece verilmesi gerektiği açıklanarak, yargılama görevinin askeri yargı yerine ait olduğu gerekçesiyle görevsizlik kararı vermiş, dava dosyası, kendisine gelmekle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nca  Mahkememize gönderilmiştir. 

İNCELEME VE GEREKÇE: Uyuşmazlık Mahkemesi Ceza Bölümünün, Ahmet AKYALÇIN’ın Başkanlığında, Üyeler; Süleyman ÖZCAN, Hamdi Yaver AKTAN, Nuri YILMAZ, Recep SÖZEN, Hasan DENGİZ, Nuri NECİPOĞLU’nun katılımlarıyla yapılan 05.02.2007 günlü toplantısında, Raportör-Hakim G. Fatma BÜYÜKEREN’in, başvurunun reddi yolundaki raporu ve dosyadaki belgeler okunduktan; ilgili Başsavcılarca görevlendirilen Yargıtay Cumhuriyet Savcısı Ahmet BEŞİNCİ ile Askeri Yargıtay  Başsavcı  Yardımcısı Ercan ÇOBAN’ın, başvurunun reddine ilişkin yazılı ve sözlü açıklamaları dinlendikten sonra GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ: 

            Her ne kadar askeri yargı yerince hükümde "mahkemenin görevsizliğine" denmemiş ise de; karar gerekçesinde askeri mahkemenin görevli olmayıp, adli mahkemenin görevli olduğu açıkça belirtildiğinden,"bir karar verilmesine yer olmadığına" şeklinde verilen karar görevsizlik kararı olarak kabul edilmiştir.           

Dosyanın incelenmesinden, adli yargı yerince dosya üzerinde yapılan inceleme sonucu verilen görevsizlik kararının, hükümlü Y.P.’a tebliğ edilmediği, kararın 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 34. maddesi 2. fıkrasında belirtilen hususları içermediği anlaşılmıştır. 

5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 34. maddesi 2. fıkrasında, “Kararlarda, başvurulabilecek kanun yolu, süresi, mercii ve şekilleri belirtilir” denilmiş, 223. maddesinin 10. fıkrasında, “Adli yargı dışındaki bir yargı merciine yönelik görevsizlik kararı kanun yolu bakımından hüküm sayılır” düzenlemesi yer almıştır. 

Uyuşmazlığın incelenebilmesi için, 2247 sayılı Uyuşmazlık Mahkemesinin Kuruluş Ve İşleyişi Hakkında Kanun'un 1 ve 14. maddeleri uyarınca, yargı yerlerince verilen kararların kesin veya kesinleşmiş olması gerekmektedir. Ceza Muhakemesi Kanunu hükümleri dışında ayrıca, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Genel Kurulu'nun 9.12.1931 gün ve E:1931/12, K:1931/48 sayılı kararında da belirtildiği gibi yargı yolunu değiştirmeye yönelik görevsizlik kararlarının temyize tabi oldukları kuşkusuzdur. Böylece, hükümlüye başvurabileceği kanun yolu, mercii ve şekli gösterilmeyen ve tebliğ edilmeyen kararın kesinleşmesinden söz edilmesine olanak yoktur. Bu nedenle, hükümlüye, yukarıda açıklanan haklarını belirtir nitelikte tebligat yapılarak temyiz süresinin beklenmesi, dava dosyası kesinleştikten sonra dosyanın Mahkememize gönderilmesi gerekmektedir. 

Açıklanan nedenlerle, Antalya 1. Ağır Ceza Mahkemesi'nce verilen görevsizlik kararının kesinleşmemiş olması nedeniyle, 2247 sayılı Yasa'nın 1 ve 14. maddesinde belirtilen koşullar oluşmadığından, aynı Yasa'nın 27. maddesi uyarınca yöntemine uygun bulunmayan başvurunun reddine karar verilmesi gerekmiştir. 

SONUÇ         : 2247 sayılı Yasa'nın 1 ve 14. maddesinde belirtilen koşullar oluşma-dığından aynı Yasa'nın 27. maddesi uyarınca yöntemine uygun bulunmayan BAŞVURUNUN REDDİNE, 05.02.2007 günü  OYBİRLİĞİ  İLE  KESİN OLARAK karar verildi.