Mağdur          : E.Ö.

            Katılan           : C.B.

            Sanıklar         : 1- S.A.

                                      2- Ö.K.

                                     3- E.G.

                         OLAY             : Antalya/Karpuzkaldıran Öz. Eğt. Mrk. Komutanlığı emrinde askerlik hizmetini yaparlarken işledikleri ileri sürülen bir suç nedeniyle gözetim altına alınarak 9.7.2008 günü Antalya 3. P. Eğt. Tug. K.lığı Disiplin Ceza ve Tutukevine kapatılan mağdur P. Er E.Ö.ile davaya katılan P. Onb. C.B.’na burada cezalı olarak bulunan sanıklar P. Er S.A., Mu. Er E.G. ve terhis tarihi 23.8.2007 olan Ord. Er Ö.K.’nun “top, ibne” gibi hakaret içeren sözler söyledikleri, tuvaleti yıkattıkları, mağdurların suratına tokat attıkları, birbirlerine “ibne” şeklinde hitap etmelerini istedikleri ve mağdurların bu isteği yaptıkları, ertesi gün cezaevini yıkattıkları, birbirlerini tokatlamaları için baskı yaptıkları, mağdurlardan E.Ö.’in sanıklardan şikayetçi olmadığı, böylece, sanıklar S.A. ve E.G.’in, C.B.’na karşı “üst’e fiilen taarruz” ve “üst’e hakaret” suçunu, sanık Ö.K.’nun ise olay tarihinde terhisli olması sebebiyle “kasten yaralama” ve “hakaret” suçlarını işledikleri ileri sürülerek, eylemlerine uyan 1632 sayılı Askeri Ceza Kanunu’nun 91/1 inci maddesinin az vahim hal ve 85/1. maddesinin ilk cümlesi, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2 ve 125/1. maddeleri uyarınca cezalandırılmaları istemiyle Dağ Komando Okulu ve Eğitim Merkez Komutanlığı Askeri Savcılığı’nın 10.3.2009 gün ve E:2009/66, K:2009/231 sayılı iddianamesiyle kamu davası açılmıştır. 

DAĞ KOMANDO OKULU VE EĞİTİM MERKEZİ KOMUTANLIĞI ASKERİ MAHKEMESİ: 9.12.2010 gün ve E:2010/212, K:2010/779 sayıyla, olay öncesinde sanıklar ile mağdurların birbirlerini tanımadıkları, olay sırasında üzerlerinde tek tip kıyafet bulunduğu ve kıyafette rütbelerinin takılı olmadığı, bu nedenle sanıkların davaya katılan C.B.’nun onbaşı rütbesinde olduğunu bilmedikleri yönündeki savunmalarının aksini gösteren bir delil bulunamadığından yüklenen eylemlerin “kasten yaralama” ve “tehdit” suçlarını oluşturacağı, bu suçların askeri suç olmaması, askeri bir suça bağlı bulunmaması ve sanıkların terhis edilmiş olmaları nedeniyle sanıkları yargılama görevinin adli yargı yerine ait olduğu gerekçesiyle görevsizlik kararı vermiş, temyiz edilmeyen karar kesinleşerek, dava dosyası, Antalya 12. Sulh Ceza Mahkemesi’ne gönderilmiştir. 

ANTALYA 12. SULH CEZA MAHKEMESİ:1.3.2012 gün ve E:2011/470, K:2012/531 sayıyla, asker kişi sanıkları, askerlik görevleri sırasında, askeri alanda asker kişilere karşı işledikleri suçlar nedeniyle yargılama görevinin askeri yargı yerine ait olduğu gerekçesiyle asliye ceza mahkemesine itiraz yolu açık olmak üzere görevsizlik kararı vermiş, dava dosyası, aynı Mahkemece, Mahkememize gönderilmiştir. 

İNCELEME VE GEREKÇE: Uyuşmazlık Mahkemesi Ceza Bölümünün, Serdar ÖZGÜLDÜR’ün Başkanlığında, Üyeler; Ali Cengiz ÖZBEK, Ahmet DURU,  Ahmet KARADAVUT, Y. Sezai KARAA, Turgut SÖNMEZ, Haluk ZEYBEL’in katılımlarıyla yapılan 01.10.2012 günlü toplantısında, Raportör-Hâkim G. Fatma BÜYÜKEREN’in, başvurunun reddi yolundaki raporu ve dosyadaki belgeler okunduktan; ilgili Başsavcılarca görevlendirilen Yargıtay Cumhuriyet Savcısı Mehmet BAYHAN ile Askeri Yargıtay Başsavcı Yardımcısı Ercan ÇOBAN’ın, başvurunun reddine ilişkin yazılı ve sözlü açıklamaları dinlendikten sonra GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ: 

Dosyanın incelenmesinde, adli yargı yerince verilen görevsizlik kararının itiraz yolu açık olmak üzere verildiği anlaşılmıştır. 

5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 34. maddesi 2. fıkrasında, “Kararlarda, başvurulabilecek kanun yolu, süresi, mercii ve şekilleri belirtilir” denilmiş, 223. maddesinin 10. fıkrasında, “Adli yargı dışındaki bir yargı merciine yönelik görevsizlik kararı kanun yolu bakımından hüküm sayılır” düzenlemesi yer almış, 232. Maddesinin 6. Fıkrasında ise, “Hüküm fıkrasında, 223 üncü maddeye göre verilen kararın ne olduğunun, uygulanan kanun maddelerinin, verilen ceza miktarının, kanun yollarına başvurma ve tazminat isteme olanağının bulunup bulunmadığının, başvuru olanağı varsa süresi ve merciinin tereddüde yer vermeyecek şekilde açıkça gösterilmesi gerekir” hükmüne yer verilmiştir. 

2247 sayılı Uyuşmazlık Mahkemesinin Kuruluş Ve İşleyişi Hakkında Kanun’un “Olumsuz görev uyuşmazlığı” başlığı altında düzenlenen 14. maddesinde, “Olumsuz görev uyuşmazlığının bulunduğunun ileri sürülebilmesi için adli, idari veya askeri yargı mercilerinden en az ikisinin tarafları, konusu ve sebebi aynı olan davada kendilerini görevsiz görmeleri ve bu yolda verdikleri kararların kesin veya kesinleşmiş olması gerekir” denilmektedir. 

Uyuşmazlığın incelenebilmesi için, 2247 sayılı Yasa’nın 1 ve 14. maddeleri uyarınca, yargı yerlerince verilen kararların kesin veya kesinleşmiş olması gerekmektedir. Ceza Muhakemesi Kanunu hükümleri dışında ayrıca, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Genel Kurulu'nun 9.12.1931 gün ve E:1931/12, K:1931/48 sayılı kararında da belirtildiği gibi yargı yolunu değiştirmeye yönelik görevsizlik kararlarının temyize tabi oldukları kuşkusuzdur. Böylece, başvuracağı kanun yolu, süresi, mercii yasaya uygun olarak gösterilmeyen kararın kesinleşmesinden söz edilmesine olanak yoktur. Bu nedenle, sanıklara yukarıda açıklanan haklarını belirtir nitelikte tebligat yapılarak temyiz süresinin beklenmesi, görevsizlik kararı kesinleştikten sonra dosyanın Mahkememize gönderilmesi gerekmektedir. 

Açıklanan nedenlerle, Antalya 12. Sulh Ceza Mahkemesi'nce verilen görevsizlik kararının kesinleşmemiş olması nedeniyle, 2247 sayılı Yasa'nın 1 ve 14. maddesinde belirtilen koşullar oluşmadığından, aynı Yasa'nın 27. maddesi uyarınca yöntemine uygun bulunmayan başvurunun reddine karar verilmesi gerekmiştir. 

SONUÇ : 2247 sayılı Yasa'nın 1 ve 14. maddesinde belirtilen koşullar oluşma-dığından aynı Yasa'nın 27. maddesi uyarınca yöntemine uygun bulunmayan BAŞVURUNUN REDDİNE, 01.10.2012 günü  OYBİRLİĞİ  İLE  KESİN OLARAK karar verildi.